|
Vita is ons
tweede Havanezertje. Ze heeft ook geen stamboom. De
karaktereigenschappen en de kleurenvariëteit van dit ras spraken
ons zo hard aan dat we terug gekozen hebben voor een Havanezer.
Vita was niet helemaal een gepland hondje, meer een toeval. Toen
we op weg waren naar een paardenkamp in West-Vlaanderen passeerden
we het huis in Ieper waar Dolce vandaan komt. We besloten even
binnen te springen om dag te zeggen. Morice vertelde ons dat een
van zijn honden, Nelle, een van de dagen moest bevallen. Nelle is
een zus van Dolce uit een vorig nest van Sproetje. Toen we
terugkeerden van het paardrijkamp gingen, waren de pupjes geboren
en zijn we een kijkje gaan nemen. Zo komt het dat we Vita gekozen
hebben, ook een Black&Tan teefje. Ze was toen twee dagen oud.
Vita is dus een nicht van Dolce en kleindochter van Sproetje.
Andersom is Dolce dus de tante van Vita en Sproetje de grootmoeder
van Vita :p. Toen Vita drie weken oud was, zijn we haar nog eens
gaan bezoeken. Op 7 oktober zijn we haar dan gaan oppikken. Ook
zij voelde zich meteen thuis. Het Italiaanse substantief 'vita'
betekent 'leven'. Samen met Dolce vormt ze "la Dolce
Vita", heel gemakkelijk als je de twee honden samen wilt
roepen :p.
 Met Vita zijn we
naar een puppycursus geweest. Ze deed het helemaal niet slecht
tussen al die grote honden. Ze was heel leergierig en leerde ook
snel nieuwe dingen aan. Ondertussen leerde ze ook al wat Dog
Dance oefeningen en dat ging haar goed af. Springen in de lucht
hebben we haar niet moeten aanleren, dat deed ze van jongs af aan
uit zichzelf, we hebben het enkel op commando moeten zetten. Vita
is wel iets minder nauwkeurig in de uitvoering van de oefeningen.
Soms is ze zo hevig dat je even 'stop' moeten zeggen om haar een
volgend commando te kunnen geven. Het is wel een ontzettend leuk
hondje om mee te werken! Ze is heel ijverig en heeft veel plezier
in het 'dansen'. Op wedstrijden is ze wel enorm afgeleid, ze wil
liever de omgeving en de ring gaan verkennen en heeft op dat
moment niet veel oog voor het dansen. Toch heeft ze al hele knappe
prestaties neergezet waar we terecht trots op zijn!
Toen Vita nog
kleiner was, had ze heel veel last van 'oververhitting', zo leek
het toch. In de zomermaanden was het het ergste. Ze bleef dan maar
hijgen en zuchten, ze was snel moe, maar toch gaf ze niet op in
die zin dat ze bleef verder spelen en ravotten. We hebben dan ook
enkele onderzoeken laten uitvoeren. Aanvankelijk werd gedacht aan
levershunt, maar dat bleek (gelukkig!) niet te kloppen. Haar hart
was ook prima in orde. Het is altijd een raadsel gebleven...
Vita's vacht is
tamelijk zwart gebleven, enkel haar hoofdje is grijs gekleurd. We
knippen haar haren ook nooit. Ze heeft dikkere en betere haren dan
Dolce, toch zijn ze met de jaren wat brozer geworden. Ach ja, voor
ons blijft ze altijd heel mooi.
Van karakter is
ze héél lief, ze komt altijd, echt altijd, aan je voeten liggen.
Ze eet wel graag en zal haar eten soms wel wat verdedigen
tegenover de andere honden. Verder is ze heel verdraagzaam tegen
haar soortgenoten. Ze is verzot van haar kleine tennisballetje, ze
zou het uren kunnen apporteren, tot ze erbij neervalt eigenlijk.
Net zoals al onze andere honden, ligt ze ontzettend graag in de
zetel op haar ruggetje. Schattig om zien. Ze houdt er natuurlijk
ook van veel aandacht te krijgen.
Foto's:
http://picasaweb.google.co.uk/Felici.Animali/HavanezerVita |
